ΜΑΡΙΝΟΣ ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΙΟΣ

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί ομιλία του κου Γεράσιμου Μπάλλα, Αντιπροέδρου της Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, η οποία εκφωνήθηκε την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2013, Ημέρα των Εθνικών Ευεργετών, στην Ιερά Μητρόπολη Κεφαλληνίας.

Ευχαριστούμε τον κ. Γεράσιμο Μπάλλα για την παραχώρηση του κειμένου.

ΜΑΡΙΝΟΣ ΚΟΡΓΙΑΛΕΝΙΟΣ

Ευρισκόμενοι στον καθαγιασμένο αυτό χώρο, για να τιμήσουμε τη μνήμη του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Μαρίνου Κοργιαλένιου, θεωρήσαμε σκόπιμο να προτάξουμε των όσων πιο κάτω θα ακουστούν, λόγια από τη Σοφία Σειράχ, της Παλαιάς Διαθήκης « Κλίνον πτωχώ το ους σου και αποκρίθητι αυτώ ειρηνικά εν παραΐτητι» και σε νεοελληνική μετάφραση «Άκουσε με προσοχή τον πόνο του φτωχού και απάντησέ του ήρεμα και γαλήνια».

Και τώρα στο θέμα μας. 

 

Marinos Korgialenios

 

 

Τα κληροδοτήματα αποτελούν μεταβιβάσεις περιουσιών των διαθετών για την κάλυψη εθνικών και κοινωνικών αναγκών. Αντιλαμβάνεται καθένας ότι η διάθεση της περιουσίας του διαθέτη και μάλιστα με τη συγκατάθεσή του, έστω και λίγο πριν από το θάνατο, αποτελεί πράξη ανιδιοτελή. Με άλλα λόγια θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα κληροδοτήματα αντανακλούν τα αισθήματα φιλανθρωπίας των κληροδοτών, τις κοινωνικές και πατριωτικές τους διαθέσεις, τις πνευματικές τους ανησυχίες και ίσως ακόμα και τις μεταφυσικές τους αγωνίες.

Οι διαθέτες απέκτησαν περιουσίες και χρήματα κατά τη διάρκεια της ζωής τους και τώρα με την πράξη τους επιδιώκουν να βοηθήσουν την Πολιτεία στην αντιμετώπιση οικονομικών αδυναμιών της, με αναδιανομή του πλούτου τους και ανακατανομή του με κληροδοτήματα, καθώς φθάνει η ώρα του οριστικού αποχωρισμού τους από την ύλη και η αιωνία ανάπαυση τους.

Η ανθρωπιστική μέριμνα ενυπάρχει συνήθως στην άκρη του μυαλού των διαθετών. Έτσι πολλά κληροδοτήματα έχουν στόχο να καλύψουν ανάγκες στην παιδεία, στις τέχνες και στα γράμματα. Κάλυψη επίσης αναγκών στην υγεία και στην εθνική ασφάλεια, ενισχύοντας την προσπάθεια του κράτους σ' αυτούς τους τομείς.

Ο τιμώμενος σήμερα μεγάλος εθνικός ευεργέτης Μαρίνος Κοργιαλένιος (έτσι ήταν το επώνυμο του, αλλά ο κόσμος και στα χρόνια του αλλά και σήμερα τον αναφέρει ως Κοργιαλένια) γεννήθηκε το 1830 στο Αργοστόλι. Ήταν γιος του Σπυρίδωνος και της Ρεγγίνας Πήλικα. Από νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα, ενώ η εμπορική οικογενειακή επιχείρηση των Κοργιαλένιων είχε καταρρεύσει και αντιμετώπιζαν τεράστια οικονομικά προβλήματα. Είχε ζωηρό πνεύμα, κλίση στη μελέτη, αγαπούσε την εργασία και είχε αισθήματα ευγενικά. Έφυγε από την Κεφαλονιά για τη Σμύρνη το 1846. Ξενιτεύτηκε για να συναντήσει τη μοίρα του, χαρακτηριστική απόφαση ζωής ακόμα και στα δικά μας χρόνια της νιότης, για εμάς τους Κεφαλονίτες, παίρνοντας, όπως έχουν σημειώσει οι βιογράφοι του, σαν μόνη αποσκευή του «την ευχή της μάνας του», η εικόνα της οποίας υπήρχε δεσπόζουσα στο μυαλό του, αφού ήταν η μόνη που του πρόσφερε ελπίδα και στοργή.

Στη Σμύρνη μαθήτευσε σε δύο αγγλικά εμπορικά καταστήματα. Είχε ανάγκη να αποκτήσει την πρώτη εμπορική πείρα και να τελειοποιηθεί στα Αγγλικά και στα Γαλλικά. Εδώ, στη Σμύρνη, έδειξε τις ικανότητές του και ότι ήταν προικισμένος με πνεύμα κατ' εξοχήν εμπορικό. Το 1849 άφησε τη Σμύρνη για την Οδησσό όπου έμεινε μέχρι το 1858 και εκεί ασχολήθηκε με το εμπόριο. Το 1859 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο και ασχολήθηκε με εμπορικές και τραπεζικές εργασίες.

Στις 16 Μαρτίου 1861 έγινε ο γάμος του με την Αγγελική Γεραλοπούλου, κόρη του πλούσιου ομογενή Κωνσταντίνου Γεραλόπουλου από τη Σμύρνη, μια αξιόλογη γυναίκα, η οποία του συμπαραστάθηκε μέχρι το θάνατο του.

Ο τόπος και οι συνθήκες της Βρετανικής οικονομίας τον ευνόησαν. Ασχολήθηκε με χρηματομεσιτικές συναλλαγές και προεξοφλητικές εργασίες. Η συμπεριφορά προς τους πελάτες του ήταν ιδιαίτερα ευγενική. Μέσα από την ψυχρή οικονομική συναλλαγή άφηνε να διαρρέουν ευαισθησίες επτανησιακού συναισθηματισμού, στοιχεία που τον έκαναν προσιτό και αγαπητό. Είχε καθιερώσει ως αξίωμα την ευθύτητα και την ειλικρίνεια στις συναλλαγές.

Επέπλευσα, θα πει ο ίδιος, διότι ηργάσθην πάντοτε λυσσαλέως και τιμίως και διότι συγχρόνως εκοίταζα πάντοτε τα συμφέροντα των πελατών μου, περισσότερον ίσως από τα ιδικά μου.

Στην Τράπεζα της Αγγλίας μιλούσαν γι' αυτόν με εξαιρετική εκτίμηση

Μολονότι ζούσε στο εξωτερικό ποτέ δεν πρόδωσε την Ελληνική γλώσσα, την οποία μιλούσε άριστα και ζητούσε πάντοτε να μαθαίνει τις ανάγκες της Πατρίδας, δείχνοντας ενδιαφέρον, ενθουσιασμό και ευαισθησία για κάθε ζήτημα ελληνικό. Ίσως να προγραμμάτιζε από χρόνια ης κατοπινές του ενέργειες.

Τα τελευταία του χρόνια τα πέρασε γεμάτος αυτοπεποίθηση και τιμές. Ένοιωθε ότι ήταν χρήσιμος και με άνεση προσέφερε για κάθε κοινωνικό ή πατριωτικό σκοπό.

Υπήρξε επίτροπος, ανώτατο αξίωμα, του ελληνορθόδοξου Ναού της Αγίας Σοφίας στο Λονδίνο και Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας. Θέματα υγείας τον εμπόδισαν να παραστεί στην εκλογή του αντικαταστάτη του. Σε επιστολή που έστειλε αναφέρει:

« Αποχαιρετών δε υμάς και ευχόμενος υμίν και εις την κοινότητά μας πρόοδον και ευημερίαν, προσθέτω την ευχήν προς τον Ύψιστον, ίνα σας φωτίζη και εις το μέλλον να εξακολουθείτε, ως πράξατε και εις το παρελθόν, μιμούμενοι το παράδειγμα των αειμνήστων πατέρων σας διατηρώντας ακμαίον το θρησκευτικόν αίσθημα , την προς την πατρίδα αγάπην και αφοσίωσιν, και την απαράμιλλον ημών γλώσσαν, τα οποία υπήρξαν η κιβωτός του εθνισμού μας και η δόξα του Ελληνισμού».

Ένοιωθε πως ο θάνατος πλησίαζε μολονότι διατηρούσε την ψυχική αντοχή του. Η σκέψη του στρεφόταν στην Ελλάδα και νοσταλγούσε να την επισκεφθεί. Δεν πραγματοποιήθηκε αυτή η επιθυμία του. Η τελευταία ευγενική εθνική του χειρονομία ήταν μία ημέρα πριν πεθάνει, να υπογράψει για τη μεταβίβαση δέκα χιλιάδων λιρών προς την Εθνική Πινακοθήκη

Πέθανε στο Λονδίνο τη νύχτα της Τετάρτης 13/26 Απριλίου 1911. Η κηδεία του έγινε στο Ναό της Αγίας Σοφίας και η νεκρώσιμη ακολουθία ήταν σεμνή, όπως επιθυμούσε. Ούτε λόγοι, ούτε υμνολογίες. Στέφανα πολλά, από την Ελληνική Κυβέρνηση, από την Ελληνική Κοινότητα, από τα ευεργετούμενα ιδρύματα.

Ο νεκρός παρέμεινε στο ελληνικό παρεκκλήσιο του Νεκροταφείου του Norwood, μέχρι να κάμει το μεγάλο και τελευταίο του ταξίδι στην Ελλάδα και η Κεφαλονιά να αγκαλιάσει για πάντα το ξενιτεμένο παιδί της.

Η πλούσια δωρεά του Μαρίνου Κοργιαλένιου προς την πατρίδα, όπως συνοπτικά θα αναφερθεί παρακάτω ήταν 522.000 χρυσές λίρες, δίχως να αναφερθούν οι προ του θανάτου του δωρεές.

Η Παιδεία, η Υγεία, και η Εθνική Ασφάλεια είναι οι τομείς που συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον του και θέλησε στο μέτρο του δυνατού να συνδράμει προς αυτές θετικά, σύμφωνα με τις αρχές του. Για κάθε περίπτωση δημιούργησε ένα αυτόνομο και αυτοδύναμο κληροδότημα ικανό να επιβιώσει και να διατηρηθεί στο διηνεκές.

Για την Παιδεία ενδιαφέρθηκε σε όλο της το φάσμα, χρηματοδοτώντας και την έρευνα και την τέχνη. Προγραμμάτισε κάθε μορφής και στάθμης διδακτήρια στην Κεφαλονιά και στην Αθήνα για να στεγάσει Τεχνικές Σχολές, Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσια, Παρθεναγωγεία και τους έδωσε την οικονομική δυνατότητα να συντηρηθούν. Ίδρυσε Βιβλιοθήκη και ενίσχυσε το Μουσείο στο Αργοστόλι. Πραγμαγματοποίησε πλούσια δωρεά για έργα στον Κούταβο, που ήταν πηγή ελονοσίας. Κληροδότησε σημαντικά ποσά στο Εθνικό Θέατρο της Αθήνας.

Για την Υγεία φρόντισε να καταπολεμήσει την αρρώστια ιδρύοντας Νοσοκομεία, ενισχύοντας τα υπάρχοντα και προσφέροντας τα μέσα για να δημιουργηθούν νέα στελέχη για να πρωτοστατήσουν σ' αυτό τον αγώνα. Ενίσχυσε τα Νοσοκομεία της Αθήνας. Τον Ευαγγελισμό, την Πολυκλινική, Το Νοσοκομείο Παίδων Αγία Σοφία, Ίδρυσε Κοργιαλένειο Νοσοκομείο, όχι μόνο για την ανακούφιση της ανθρώπινης οδύνης, αλλά και για την πρακτική εκπαίδευση των σπουδαστών της ιατρικής.

Χρηματοδότησε την ανέγερση προτύπων φυλακών για τη βελτίωση της ηθικής καταστάσεως και του βίου των ατυχών φυλακιζομένων σ' αυτές.

Διέθεσε χρήματα για την ανοικοδόμηση στρατώνων και για την ενίσχυση του Ταμείου του Εθνικού Στόλου.

Ο Κοργιαλένιος πίστευε στον άνθρωπο και ήθελε να τον συνδράμει, να του ανοίξει το πνεύμα, να τον βοηθήσει να μορφωθεί, να του εξασφαλίσει κρεβάτι και γιατρό στην αρρώστια του και να του δημιουργήσει περιβάλλον που να εγγυάται ασφάλεια και υγιεινή διαβίωση.

Θα ήταν παράλειψη εάν δεν αναφέραμε το τελευταίο, 54° άρθρο της Διαθήκης του Μαρίνου Κοργιαλένιου, στο οποίο με μεγάλη ευγένεια παρουσιάζεται σαν να απολογείται εξηγώντας μας γιατί μας άφησε όσα μας άφησε: «Δεν είναι ο πόθος της υστεροφημίας, ο οποίος με ωθεί να συνάψω το όνομά μου μετά πολλών κληροδοτημάτων μου, αλλ' ότι πράττω τούτο, ίνα χρησιμεύσει ως ελατήριον εις άλλους, και διότι η επιθυμία μου και η διακαής μου ευχή όπως και άλλοι των εν Ελλάδι και εν τω εξωτερικώ συμπατριωτών μου μιμηθώσι το παράδειγμα μου και δια παρομοίων κληροδοτημάτων ευεργετήσωσιν εν τω μέλλοντι την προσφιλή ημών Πατρίδα».

Περισσότερα από εκατό χρόνια πέρασαν από τότε. Οι Βαλκανικοί πόλεμοι, ο Α' Παγκόσμιος πόλεμος, η Μικρασιατική καταστροφή, κλόνισαν τα οικονομικά του Ελληνικού κράτους. Κάποια κληροδοτήματα δεν πρόλαβαν να ενεργοποιηθούν. Τα χρεόγραφα έχασαν την αξία τους και πολλά έργα, από όσα μεθοδικά προγραμμάτισε ο διαθέτης έμειναν ανεκτέλεστα.

Ο Β' Παγκόσμιος πόλεμος και η Κατοχή, με τον καλπάζοντα πληθωρισμό, παρέσυρε στον αφανισμό τον ήδη υποτιμημένο οικονομικά ιδρώτα του Κοργιαλένιου.

Για την επιτυχή ευόδωση των στόχων κάθε ευαγούς κληροδοσίας καθοριστικός είναι ο ρόλος αυτών που έχουν οριστεί, με τον τρόπο που ο διαθέτης προσδιόρισε, για να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες του, στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Στο σημερινό Κοργιαλένειο Διοικητικό Συμβούλιο, προσφέροντας τις όποιες δυνατότητές μας, την πείρα και τις γνώσεις μας προς το Κοργιαλένειο Ίδρυμα, αγωνιζόμαστε και στους σημερινούς επίσης πολύ δύσκολους καιρούς να επιβιώσουμε, προσφέροντας παιδεία και πολιτισμό, ώστε η ψυχή του πατριώτη μας και μεγάλου τέκνου της Κεφαλονιάς Μαρίνου Κοργιαλένιου να αγάλλεται.

Γεράσιμος Σπ. Μπάλλας

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ

τ?ν έν τ? Διαθήκ? ?δρυομένων ? ε?εργετουμένων ?δρυμάτων

και θεσμ?ν

Στοιχεία και πηγές πληροφοριών για την ομιλία:

Μαρίνου Κοργιαλένιου, Διαθήκη, Εν Λονδίνω 1910, Έκδοση Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου Κεφαλληνίας, 1960.

Αγγελο - Διονύση Δεμπόνου, Μαρίνος Κογιαλένιος, Έκδοση της ΝΕΛΕ Κεφαλονιάς, Αργοστόλι, 1989.

Γεράσιμου Η. Πεντόγαλου, «Κληροδότημα Παναγή Μαντζαβινάτου», Επτανησιακά Ιδρύματα και Κληροδοτήματα, 19°^ς αιώνας - 1953, Η πνευματική - Πολιτισμική και Κοινωνική συμβολή τους, Πρακτικά Συνεδρίου. Κεφαλονιά 7-9 Μαΐου 2004, Υπεύθυνος σύνταξης του τόμου Γεώργιος Ν. Μοσχόπουλος, έκδοση της Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, Αργοστόλι 2007.

Βάνας Διαγωμά - Ν. Καραπιδάκη, «Ευεργέτες και ευεργετούμενοι, ένας κόσμος μετανοίας, φιλανθρωπίας και δωρεάς. Μια χαρτογράφηση των κληροδοτημάτων της Κέρκυρας του 1800», Πρακτικά άνω Συνεδρίου.

Θεοδόση Πυλαρινού, «Κερκυραϊκά κληροδοτήματα και μέριμνα για την Παιδεία. Οι έσχατες επιθυμίες των κληροδοτών για την προαγωγή της εκπαίδευσης των νέων και την καλλιέργεια των γραμμάτων», Πρακτικά άνω Συνεδρίου.

Γερασίμου Σπ. Μπάλλα, «Νοσοκομείο Παίδων Κεφαλληνίας «Ο Άγιος Γεράσιμος», Πρακτικά άνω Συνεδρίου.